%0 Journal Article %T بازآفرینی پایدار بافت های ناکارآمد پیراشهر تهران با رویکرد حکمروایی نوین %J توسعه فضاهای پیراشهری %I انجمن جغرافیا و برنامه ریزی روستایی ایران %Z 2676-4164 %A مستعلی زاده, حامد %A کریمی, صادق %D 2023 %\ 05/22/2023 %V 5 %N 1 %P 31-46 %! بازآفرینی پایدار بافت های ناکارآمد پیراشهر تهران با رویکرد حکمروایی نوین %K بازآفرینی پایدار %K بافت های ناکارآمد %K فضاهای پیراشهری %K حکمروایی نوین شهری %K تهران %R 10.22034/jpusd.2023.343599.1208 %X بافت­های ناکارآمد و قدیمی مناطق پیراشهری کشور در اغلب موارد باگذشت زمان و عدم توجه و نگهداری مناسب، دچار فرسودگی و اضمحلال کالبدی و عملکردی شده­اند. مسائل اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و زیست­محیطی از اعم مشکلات این بافت­ها است، مسائل مطرح‌شده ازجمله دلایلی است که سیاست‌گذاران و برنامه­ریزان شهری را مجاب به ارائه راهبرد­ها و راهکار­های مدیریتی در مواجهه با مسائل و مشکلات آن کرده است، یکی از این رویکرد­های نوین، رویکرد بازآفرینی در چارچوب حکمروایی شهری است. در این راستا، هدف این پژوهش بازآفرینی بافت­های ناکارآمد پیراشهری با تأکید بر حکمروایی نوین شهری در عرصه­های پیراشهری (صفادشت، شهریار،  ملارد، رباط‌کریم، اسلامشهر)، می­باشد. تحقیق حاضر برحسب هدف، یک تحقیق کاربردی، برحسب نحوه گردآوری داده­ها یک تحقیق تحلیلی و توصیفی می­باشد و درنهایت حسب نحوه اجرا، از نوع پیمایشی، و از برحسب روش تحقیق از نوع کمی می­باشد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل اطلاعات از نرم­افزار SPSS، مدل FAHP، و مدل GMIR استفاده شد. نتایج آزمون تی تک نمونه­ای نشان داد که وضعیت حکمروایی نوین شهری و بازآفرینی بافت­های ناکارآمد در عرصه­های مطرح‌شده نامطلوب ارزیابی شد، و بین این دو متغیر نیز ارتباط معنادار و مثبتی مشاهده شد. همچنین نتایج مدل FAHP نشان داد که در بین ابعاد بازآفرینی، بعد کالبدی بیشترین میزان تأثیرپذیری و بعد زیست­محیطی نیز کمترین میزان تأثیرپذیری را از حکمروایی نوین شهری به خود اختصاص داده است. درنهایت نتایج مدل GMIR نیز به‌منظور رتبه­بندی هر یک از عرصه­های پیراشهری نشان داد، عرصه پیراشهری شهریار با مقدار 4812 بالاترین رتبه و صفادشت با مقدار 3976، پایین­ترین رتبه را به خود اختصاص داده­اند %U https://www.jpusd.ir/article_169156_4cf5aa53e767659010f0d979ea2b0401.pdf