سنجش و تحلیل سطح زیست‎پذیری سکونتگاه‌های روستایی نواحی پیراشهری (مطالعه موردی: کلانشهراصفهان)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانشگاه اصفهان

10.22034/jpusd.2023.380688.1256

چکیده

در این راستای نیز، در پژوهش کاربردی حاضر که با روشی توصیفی – تحلیلی انجام گرفته‌است، وضعیت زیست‎پذیری محیط‌های 8 روستای پیرامون کلان شهر اصفهان با جمع‌آوری داده‌ها در بخش نظری با روش اسنادی و در بخش عملی به روش پیمایشی مورد سنجش قرار گرفت. با توجه به تعداد خانوارهای کل در جامعه نمونه (5940 خانوار=N) و با خطای 05/0 درصد در فرمول کوکران حجم نمونه‌ای برابر 360 خانوار محاسبه که با روش تصادفی سیستماتیک از جامعه روستایی انتخاب شدند و سپس تجزیه و تحلیل آنها با آزمون‌های استنباطی(خی‌دو، تی‌تک‌نمونه‌ای، تحلیل مسیر، رتبه‌ای فریدمن) نتایج به دست آمده نشان دادند که با توجه به میانگین به دست آمده برابر 2.94 و مقدار معنی‌داری حاصله برابر 0.006 می‌توان در سطح اطمینان 95 درصد عنوان کرد که وضعیت زیست‎پذیری روستاهای مورد مطالعه در سطح رضایت‎بخشی نمی‌باشد. در این میان، میانگین سطح زیست‎پذیری روستاهای مورد مطالعه در بعد اقتصادی با میانگین 2.78، بعد اجتماعی با میانگین 2.92، محیطی 3.16 و کالبدی با میانگین برابر 3.01 محاسبه گردید. همانطور که ملاحظه می‌گردد، بعد اقتصادی با کمترین میانگین حاصله نامطلوبترین وضعیت را به لحاظ زیست‎پذیری در محیط های روستایی مورد مطالعه دارا است. همچنین نتایج آن نشان داد که این بعد اقتصادی می‎باشد که بیشترین تاثیر را در شکل-گیری وضع موجود سطح زیست‎پذیری روستاهای مورد مطالعه که وضع نامطلوبی می‎باشد، دارد. بعد اقتصادی علاوه بر اینکه به صورت مستقیم، بیشترین تاثیر را در رقم خوردن این وضعیت نامطلوب داشته‌است به صورت غیرمستقیم و با اثرگذاری بر عملکرد نامطلوب ابعاد کالبدی و محیطی نیز، بر شدت نامطلوب بودن وضعیت زیست‎پذیری روستاهای مورد مطالعه افزوده است

کلیدواژه‌ها

موضوعات