تحلیل راهبردی تاب آوری پیراشهری در برابر مخاطرات محیطی (مطالعه موردی: نواحی پیراشهری سنندج)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 پژوهشگر دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران، ایران

2 کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، گروه جغرافیای انسانی، دانشکده علوم و زمین، دانشگاه شهید بهشتی ایران

3 کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور اصفهان

10.22034/jpusd.2023.366233.1237

چکیده

شهر سنندج در فرآیند رشد و توسعه کالبدی از دهه 1340 تاکنون 16 روستا را در خود ادغام نموده است، تعداد زیادی از این روستاها بر روی مناطق سیل‌خیز، بعضاً گسل‌ها یا در مناطق مستعد زمین‌لغزش واقع شده‌اند. هدف پژوهش حاضر تحلیل تاب‌آوری نواحی پیراشهری سنندج در برابر مخاطرات محیطی است. روش پژوهش کمی–تحلیلی است. جامعه آماری این پژوهش، شامل 400 نفر از ساکنین روستاهای پیراشهری سنندج است. برای وزن‌دهی به شاخص‌های پژوهش از نظرات 30 نفر از کارشناسان بهره گرفته شد، جهت رتبه‌بندی سکونتگاه‌های ناحیه پیراشهری سنندج به لحاظ تاب‌آوری از مدل Fuzzy Topsis و برای شناسایی و ارزیابی نقاط قوت، ضعف، فرصت‌ها و تهدیدها از روش تحلیل SWOT، استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان می‌دهد بر اساس جواب ایده‌آل تاپسیس فازی به ترتیب روستا‌ی سرنجیانه علیا با (10/0)، روستای آرندان با (13/0)، روستای گریزه با (14/0)، روستای خشکه دول با (16/0) و روستای سراب قامیش با (17/0) دارای نزدیک‌ترین فاصله با جواب ایده‌آل مثبت و دورترین فاصله با جواب ایده‌آل منفی می-باشند. همچنین حوزه منفصل شهری نایسر با (31/0)، روستای قلیان با (31/0)، روستای آساوله با (30/0)، باباریز با (30/0) و حوزه منفصل شهری ننله با (29/0) دارای دورترین فاصله با جواب ایده‌آل مثبت و نزدیک‌ترین جواب با گزینه ایده-آل منفی هستند. به عبارتی روستاهای سرنجیانه علیا، آرندان، گریزه، خشکه دول و سراب قامیش دارای بیشترین میزان تاب‌آوری در ناحیه پیراشهری سنندج هستند ناحیه منفصل شهری نایسر، روستاهای قلیان، آساوله و باباریز و حوزه منفصل شهری ننله دارای کم‌ترین میزان تاب‌آوری در ناحیه پیراشهری سنندج هستند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

توسعه فضاهای پیراشهری
دوره 5، شماره 2 - شماره پیاپی 10
پاییز و زمستان
آذر 1402

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار