مسئله که امروزه شهرداری‌های کشور با آن روبه‌رو هستند، عدم دستیابی به درآمد پایدار است. افزایش جمعیت شهرها و گسترش شهرها نیازمند خدمات‌رسانی مناسب شهرداری‌ها به ساکنین آن‌ها و بالطبع گسترش منابع مالی و درآمد پایدار است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است که از روش اموس و کوکوس استفاده شده است. هدف از این مقاله تحلیل عوامل موثر بازتعریف درآمد پایدار در فضاهای پیراشهری کلانشهر تهران می‌باشد. نتایج حاصل از روش معالات ساختاری نشان می‌دهد که از بین مجموعه عوامل کالبدی- محیطی، فناوری اطلاعات و ارتباطات، مدیریتی- نهادی، سرمایه‌گذاری اجتماعی، سیاستگذاری اقتصادی؛ بعد سیاستگذاری اقتصادی با بار عاملی 0.90 دارای اثرگذاری بیشتری بر درآمد پایدار شهری است. افزون بر این از بین عامل پنچگانه بعد سیاستگذاری اقتصادی، عامل اعمال تغییر و تحول در سیاست‌ها و فعالیت‌های پرهزینه کم بازده با بار عاملی 0.78 صدم دارای اثرگذاری بیشتری است. همچنین نتایج حاصل از تصمیم گیری های چندمعیاره بیانگر آن است که شاخص‌هایی مانند بازنگری در قوانین شهرداری؛ استفاده مناسب از ابزارهای درآمد عمومی (مانند مالیات بر فروش و سهم مالیات بر درآمد، مالیات بر املاک و ...) و هوشمند سازی زیرساخت‌های شهری (اعمال سیاست‌های رشد هوشمند شهری) جز مهم‌ترین و بیشترین اثرگذاری در بازتعریف درآمد پایدار در فضاهای پیراشهری کلانشهر تهران دارند.
)