1
کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور تهران، مرکز پاکدشت
2
دانشیار گروه جغرافیا، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
10.22034/jpusd.2023.343599.1208
چکیده
بافت‌های ناکارآمد و قدیمی مناطق پیراشهری کشور در اغلب موارد با گذشت زمان و عدم توجه و نگهداری مناسب، دچار فرسودگی و اضمحال کالبدی و عملکردی شده‌اند. مسائل اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و زیست‌محیطی از اعم مشکلات این بافت‌ها است، مسائل مطرح شده از جمله دلایلی است که سیاستگذاران و برنامه‌ریزان شهری را مجاب به ارائه راهبرد‌ها و راهکار‌های مدیریتی در مواجهه با مسائل و مشکلات آن کرده است، یکی از این رویکرد‌های نوین، رویکرد بازآفرینی در چارچوب حکمروایی شهری است. در این راستا، هدف این پژوهش بازآفرینی بافت‌های ناکارآمد پیراشهری با تاکید بر حکمروایی نوین شهری در عرصه‌های پیراشهری (صفادشت، شهریار، ملارد، رباط کریم، اسلامشهر)، می‌باشد. تحقیق حاضر بر حسب هدف، یک تحقیق کاربردی، بر حسب نحوه گردآوری داده‌ها یک تحقیق تحلیلی و توصیفی می-باشد و در نهایت حسب نحوه اجراء، از نوع پیمایشی، و از بر حسب روش تحقیق از نوع کمی می‌باشد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم‌افزار SPSS، مدل FAHP، و مدل GMIR استفاده شد. نتایج آزمون تی تک نمونه‌ای نشان داد که وضعیت حکمروایی نوین شهری و بازآفرینی بافت‌های ناکارآمد در عرصه‌های مطرح شده نامطلوب ارزیابی شد، و بین این دو متغیر نیز ارتباط معنادار و مثبتی مشاهده شد. همچنین نتایج مدل FAHP نشان داد که در بین ابعاد بازآفرینی، بعد کالبدی بیشترین میزان تاثیرپذیری و بعد زیست‌محیطی نیز کمترین میزان تاثیرپذیری را از حکمروایی نوین شهری به خود اختصاص داده است. در نهایت نتایج مدل GMIR نیز به منظور رتبه‌بندی هر یک از عرصه‌های پیراشهری نشان داد، عرصه پیراشهری شهریار با مقدار 4812 بالاترین رتبه و صفادشت با مقدار 3976، پایین‌ترین رتبه را به خود اختصاص داده-اند.
)